Więcej linii zwykle oznacza więcej informacji wizualnych, co powoduje lepszą jakość obrazu i rozdzielczość.Gdy taśma wideo NTSC jest przekonwertowana na PAL, często używane są czarne pręty do kompensacji mniejszego aspektu ekranu, podobnie jak pręty u góry i dolnej części skrzynki lub filmu panoramicznego. Problemy z sygnałami jeden z systemów filmu panoramicznego + Añadir traducción Añadir cinerama "cinerama" en el diccionario polaco - español. cinerama. wiki Mostrar traducciones jeden z systemów filmu panoramicznego + Add translation Add cinerama Polish-Spanish dictionary . cinerama wiki Show algorithmically generated translations. O ile proporcje obrazu takie jak np. 16:9 czy 1:1 wynikają raczej z wizji fotografa, która może polegać na chęci przedstawienia ujęcia panoramicznego lub stworzenia bardzo harmonijnego, kwadratowego kadru, o tyle wybór pomiędzy 4:3 a 3:2 jest częściej uzależniony od typu matrycy (choć także bywa związany z kompozycją obrazu). Jej największą rolą był występ w filmie "Duch". Dziś produkcja jest uznawana za klasyk. Życie młodej aktorki zakończyła tragedia, za którą stał jej partner. Zaatakował ją przed domem. Dominique Dunne przez kilka dni walczyła o życie, zmarła trzy tygodnie przed 23. urodzinami. Jak zrobić zdjęcie panoramiczne – lustrzanka i bezlusterkowiec. Podobnie, jak to było z kompaktem, podstawową rzeczą jest wyłączenie wszelkiej automatyki aparatu. Tworząc fotografię panoramiczną, trzeba wykonać kilka, a nawet kilkanaście zdjęć składowych. Każde z nich musi być naświetlone w taki sam sposób, ostrość musi Ejg1. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "system filmu panoramicznego":CINERAMALIGAGUŁAGUKŁADKLUCZSIEĆPLANSEKWENCJANAUKATECHNIKOLORTWIERDZARADIOMETROBUNTKOŃCÓWKAWOJCIECHPRAWOHAKERPOKOLENIEISO W pierwszym etapie związanym z przygotowaniem materiału badawczego spre-cyzowano rodzaj materiału wizyjno-fonicznego, który został poddany badaniu. Zało-żono, że badanie wpływu kierunku patrzenia na percepcję dźwięku powinno być prze-prowadzone z wykorzystaniem trzech rodzajów próbek. Pierwszy rodzaj próbek umoż-liwił przeprowadzenie tak zwanego „testu podstawowego” (ang. basic test), na potrzeby niniejszej pracy określanego skrótem BT. BT może być przeprowadzany w różnych konfiguracjach [4] [8] [20] [124]. Wyodrębnić można jego charakterystyczne cechy: bodźce wzrokowe i słuchowe trwają bardzo krótko (120-200 ms), odstęp pomiędzy kolejnymi bodźcami jest równy wielokrotności czasu trwania pojedynczego bodźca. Ponadto, dźwięk i obraz są najczęściej prezentowane synchronicznie. Bodziec słucho-wy może przyjmować różną postać. W badaniach opisanych w literaturze najczęściej 92 wykorzystywanym bodźcem wzrokowym były pojedyncze jednobarwne kwadraty lub koła (dyski), zaś bodźcem słuchowym – szum biały, dźwięk metronomu lub pojedyn-cze tony. W przygotowanym na potrzeby badań rozprawy doktorskiej teście BT stymulato-rem uwagi wzrokowo-słuchowej był biały dysk o średnicy 150 pikseli na czarnym tle, prezentowany synchronicznie z tonem prostym o częstotliwości 1 kHz. Próbka BT, podobnie jak pozostałe próbki wykorzystane w badaniu, była wyświetlana na ekranie monitora komputerowego o rozdzielczości 1280x1024 pikseli. Zastosowano łagodne zwiększanie i zmniejszanie poziomu dźwięku (ang. fade in, fade out) w celu wyelimino-wania charakterystycznych trzasków. Czas trwyelimino-wania próbki wizyjno-fonicznej testu pod-stawowego wynosił 8080 ms. Próbka zawierała serię ośmiu segmentów „bodziec + przerwa”, przy czym przed pierwszym segmentem występowała przerwa o czasie trwa-nia 720 ms. Rys. przedstawia strukturę czasową testu podstawowego BT w sposób graficzny. Rys. Struktura czasowa testu podstawowego Czas trwania bodźca wizyjno-fonicznego wynosił 200 ms, a wartość ta nie była dobrana w sposób przypadkowy. W związku z faktem, że próbka BT została przygo-towana jako zwyczajny plik wizyjno-foniczny odtwarzany z częstotliwością 25 klatek na sekundę, czas trwania bodźca powinien być wielokrotnością liczby 25 w celu zachowa-nia synchronizacji pomiędzy pobudzeniem wzrokowym i słuchowym. Próbka BT była odtwarzana w trzech różnych konfiguracjach w czasie badania. We wszystkich konfigu-racjach ścieżka dźwiękowa próbki była taka sama, a bodziec słuchowy był monofo-93 niczny, co oznacza, że w czasie odtwarzania próbki w dwukanałowym systemie stereo-fonicznym z lewego i prawego kanału emitowany był dźwięk o takim samym poziomie. W pierwszej konfiguracji prezentowana była tylko ścieżka dźwiękowa próbki BT. W drugiej konfiguracji ze ścieżką dźwiękową zsynchronizowany był bodziec wzrokowy w postaci białego dysku. Środek dysku pokrywał się z punktem o współrzędnych (320, 512), co oznacza, że współrzędna odcięta pokrywała się z ¼ szerokości ekranu, zaś współrzędna rzędna – z połową wysokości ekranu. W trzeciej konfiguracji próbki BT środek dysku pokrywał się z punktem (960, 512), czyli współrzędna odcięta leżała w ¾ szerokości ekranu. Na rys. w sposób graficzny przedstawiono położenie białego dysku stymulującego uwagę wzrokową badanego zarówno w drugiej, jak i w trzeciej konfiguracji próbki BT. W punkcie 1 w Załączniku B niniejszej rozprawy scharaktery-zowano poszczególne konfiguracje próbki BT. a) b) Rys. Położenie bodźca wzrokowego w badaniu podstawowym: a) druga konfiguracja próbki BT, b) trzecia konfiguracja próbki Drugi rodzaj próbek wykorzystanych w przeprowadzonych badaniach stanowiły fragmenty rzeczywistych filmów. Przyjęto, że badaniu poddany zostanie zarówno kon-wencjonalny obraz wizyjny (film 2D), jak i wizyjny obraz stereoskopowy (3D) [41]. Badanie wpływu kierunku patrzenia na lokalizację pozornego źródła dźwięku (wpływ ściągający obrazu na percepcję dźwięku) z wykorzystaniem trójwymiarowego materiału wizyjnego stanowi innowację w stosunku do prowadzonych dotychczas badań korelacji wzrokowo-słuchowych w kontekście lokalizacji pozornego źródła dźwięku w panora-mie stereofonicznej. Przygotowanie próbek wizyjno-fonicznych z obrazem 3D wyma-gało pozyskania filmów 3D w formacie umożliwiającym swobodny wybór pożądanych fragmentów nagrania. Zdecydowano się na wykorzystanie fragmentów filmów zapisa-94 nych w formacie Blu-ray 3Ds[157]. Rozdzielczość klatki każdej składowej (lewej i pra-wej) obrazu stereoskopowego zapisanego na nośniku Blu-ray w tym formacie wynosi 1920x1080 pikseli (powszechnie nazywana rozdzielczością „Full HD” – ang. Full High Definition). Ponadto, możliwe było przekonwertowanie filmu 3D z formatu Blu-ray 3D do tak zwanego formatu „side-by-side”. W formacie „side-by-side” lewa i prawa skła-dowa obrazu są połączone ze sobą jedną krawędzią w płaszczyźnie poziomej z zacho-waniem pełnego rozmiaru klatki każdej składowej. Dlatego rozdzielczość klatki obrazu stereoskopowego, którego każda ze składowych jest zapisana w rozdzielczości Full HD, wynosi 3840x1080 pikseli. Taki format zapisu obrazu stereoskopowego nie posia-da w języku polskim odpowiedniego określenia, natomiast w literaturze anglojęzycznej nazywa się go formatem „side-by-side 100%”. Przykładowa klatka obrazu stereosko-powego w tym formacie została przedstawiona na rys. Rys. Ramka obrazu 3D w formacie side-by-side 100%, rozdzielczość: 3840x1080 pikseli W badaniach wykorzystano próbki wizyjno-foniczne stanowiące fragmenty fil-mów dostępnych na rynku (w czasie przygotowywania materiału badawczego) w for-macie Blu-ray 3D. Pozyskano następujące filmy 3D: „Alicja w Krainie Czarów”, „Ava-tar”, „Piranha 3D” oraz „Resident Evil: Afterlife”. W celu przekonwertowania filmów z formatu Blu-ray 3D do łatwo edytowalnego formatu MKV czy AVI wykorzystano licencję na aplikację DVDFab Blu-ray 3D Ripper dostępną w zestawie narzędzi DVD-Fab 8. Program ten umożliwia konwersję materiału wizyjno-fonicznego zapisanego w formacie Blu-ray 3D do następujących formatów: MKV, AVI, MP4 oraz WMV. Po-mimo, że program pozwala na zapisanie obrazu stereoskopowego w formacie „side-by-side 100%” o rozdzielczości 3840x1080 pikseli, zdecydowano się na zapisanie obrazu o rozmiarze klatki 1440x406 pikseli. Wybór klatki o takim rozmiarze wynikał bezpośred-95 nio z ograniczonej mocy obliczeniowej systemu śledzenia wzroku, który jednocześnie wyświetlał próbkę wizyjno-foniczną oraz przetwarzał obraz z wbudowanej w nim ka-mery w celu wyznaczenia PoR. Problem ten dotyczył zarówno komercyjnego systemu Tobii T60, jak i opracowanego w Katedrze Systemów Multimedialnych systemu CO. Mniejszy rozmiar klatki umożliwił płynne odtwarzanie materiału badawczego przy jed-noczesnym zapisie punktów fiksacji. Poniżej przedstawiono kolejne kroki przygotowania materiału wizyjno-fonicznego. Ze względu na różne ograniczenia systemowo-technologiczne zastosowa-ne podejście wymagało wielu działań. Po przekonwertowaniu filmów 3D do formatu AVI okazało się, że w przypadku każdego przekonwertowanego w ten sposób filmu, indeks kontenera AVIs jest niepoprawny. Choć możliwe było odtwarzanie pliku AVI z uszkodzonym indeksem, okazało się, że nie jest możliwe przewijanie filmu w trakcie odtwarzania oraz wybranie pożądanego fragmentu filmu i poprawne zapisanie go do nowego pliku. W związku z powyższym przekonwertowano wszystkie filmy 3D do formatu MKV, który pozwolił na swobodny wybór fragmentu filmu. Niestety, ze względu na ograniczenia wynikające z wymagań systemów Tobii T60 i CO, które współpracują jedynie z filmami w formacie AVI, konieczne okazało się zapisanie wy-branego fragmentu filmu do formatu AVI. Wspomnieć należy, że wszystkie wymienio-ne wyżej filmy posiadają ścieżkę dźwiękową przygotowaną w systemie dźwięku doo-kólnego Założono, że w materiale badawczym pozyskanym z filmów 3D towarzy-szący obrazowi dźwięk będzie przestrzenny (dookólny) – ang. surround sound. Program DVDFab Blu-ray 3D Ripper umożliwia zapisanie ścieżki dźwiękowej filmu w formacie DTS bez ingerencji w rozkład pozornych źródeł dźwięku w wielokanałowej panoramie stereofonicznej. Ścieżki dźwiękowe wybranych fragmentów filmów zapisano właśnie w formacie DTS. Program VirtualDub obsługujący skrypty AVS (Avisynth) pozwala na wczytanie filmów w formacie MKV i eksport do formatu AVI, ale niestety jednocze-śnie dokonuje automatycznej konwersji formatu ścieżki dźwiękowej „w dół” (ang. dow-nmix) – z dźwięku sześciokanałowego ( do dźwięku dwukanałowego ( W związku z powyższym do programu VirtualDub wczytano dwa strumienie wizyjno-foniczne: jeden w formacie MKV, drugi w formacie AVI. Z pierwszego strumienia wyekstrahowano ścieżkę obrazu wizyjnego, z drugiego zaś – ścieżkę dźwiękową. Takie 96 podejście pozwoliło na pozyskanie materiału badawczego w postaci pożądanych frag-mentów filmów w formacie „side-by-side 100%” o rozdzielczości klatki obrazu stereo-skopowego 1440x406 pikseli i ścieżce dźwiękowej z dźwiękiem sześciokanałowym ( zakodowanym w formacie DTS. Przedstawioną powyżej metodykę pozyskania próbek wizyjno-fonicznych w założonym wcześniej formacie zobrazowano w postaci schema-tu blokowego na rys. Rys. Schemat blokowy pozyskania próbek wizyjno-fonicznych w formacie AVI w wyniku konwersji z formatu Blu-ray 3D Niestety, pomimo przygotowania próbek wizyjno-fonicznych z dźwiękiem doo-kólnym, podczas badań odtwarzany był dźwięk dwukanałowy ( Wynikało to bez-pośrednio z faktu, że komercyjny system Tobii T60 nie był wyposażony w wielokana-łową kartę dźwiękową, która umożliwiłaby odtworzenie dźwięku dookólnego zakodo-wanego w formacie DTS. Dlatego dla zachowania systematycznego charakteru badań w drugiej serii eksperymentów – z wykorzystaniem systemu CO, odtwarzano dźwięk dwukanałowy, pomimo że system śledzenia wzroku opracowany w Katedrze Systemów Multimedialnych umożliwia prowadzenie badań z wykorzystaniem materiału z dźwię-kiem dookólnym. Jednak należy zaznaczyć, że praktycznie w całym przygotowanym materiale badawczym dźwięk dookólny nie odgrywał najważniejszej roli, ponieważ w kanałach LS (ang. left surround) oraz RS (ang. right surround), odpowiedzialnych za efekt przestrzenności dźwięku zawarta była jedynie informacja o tak zwanym tle akustycz-nyms prezentowanej sceny. 97 Ponieważ nie jest możliwe wyświetlanie obrazu trójwymiarowego na monitorze systemu Tobii T60 w technice innej niż anaglifowa, wybrane próbki wizyjno-foniczne przeznaczone do wyświetlania obrazu stereoskopowego, przygotowano właśnie w technice anaglifowej. Ostateczna rozdzielczość klatki obrazu stereoskopowego wynosi-ła zatem 720x406 pikseli. Poza tym, w przypadku wybranych próbek wizyjno-fonicznych stanowiących fragmenty filmów fabularnych poza próbkami z obrazem 3D przygotowano również próbki z obrazem 2D oraz próbki w wersji z napisami w języku polskim. Celem przygotowania różnych konfiguracji tej samej próbki było zbadanie wpływu trzeciego wymiaru obrazu oraz wpływu czytania polskich napisów na lokali-zowanie pozornego źródła dźwięku w panoramie stereofonicznej. W Załączniku B w punktach 2–7 scharakteryzowano poszczególne próbki testowe, opracowane na pod-stawie fragmentów filmów 3D. Poza próbkami testu podstawowego oraz fragmentami rzeczywistych filmów, ba-dania przeprowadzono również z wykorzystaniem próbek wizyjno-fonicznych przygo-towanych przez autora rozprawy. Próbki te stanowią fragmenty nagrania koncertu skrzypcowo-fortepianowego zarejestrowanego w technice stereoskopowej. Autor zare-jestrował obraz trójwymiarowy z wykorzystaniem dwóch identycznych kamer (firmy Panasonic, model AG-HMC151E), umieszczonych na specjalnej podstawce, zapewnia-jącej ich stabilne, równoległe położenie. W ramach dygresji warto zaznaczyć, iż wspo-mniana podstawka umożliwiająca równoległe zamontowanie dwóch kamer nie posiada jednoznacznego polskiego określenia czy terminu. Środowisko naukowe Politechniki Poznańskiej, opracowujące metody kodowania obrazów stereoskopowych konse-kwentnie nazywa tę podstawkę „dubletem kamerowym” [37]. Poza tym określeniem można również spotkać się z terminem „rig kamerowy”, który stanowi bezpośrednie przełożenie z języka angielskiego (ang. camera rig). To drugie określenie traktuje się jed-nak jako żargon techniczny środowiska filmowego. W związku z tym, że pojęcie „du-blet” może kojarzyć się niejednoznacznie, podstawka umożliwiająca zamontowanie dwóch kamer na statywie będzie nazywana w ramach niniejszej rozprawy po prostu „podstawką kamerową”s. Dwie kamery zamontowane w sposób równoległy na „pod-stawce kamerowej” przedstawiono na rys. Nagranie wizyjne koncertu zrealizowano zgodnie z podstawowymi zasadami rejestracji obrazu stereoskopowego. Kamery 98 umieszczone na „podstawce kamerowej” w minimalnej odległości od siebie. Odległość pomiędzy środkami obiektywów kamer, czyli tak zwana stereobazas wynosiła 145 mm. Rys. Rejestracja obrazu stereoskopowego z wykorzystaniem „podstawki kamerowej” Szerokość stereobazy w przypadku wykorzystanego zestawu rejestrującego obraz stereoskopowy wynikała z wymiarów kamer. Odległość równa 145 mm stanowi mini-malną odległość, w jakiej mogą znajdować się środki obiektywów wykorzystanych ka-mer. Istnieje reguła, pozwalająca na określenie szerokości stereobazy, dla której percy-powany przez widza efekt 3D nie wywołuje poczucia dyskomfortu. Jest to tak zwana „reguła 3%”, którą wykazano w sposób empiryczny [96] [146]. Zgodnie z „regułą 3%” szerokość stereobazy powinna wynosić 1/30 odległości pomiędzy zestawem rejestrują-cym a pierwszym planem znajdująrejestrują-cym się na scenie. Oznacza to, że na każdy 1 m tej odległości powinno przypadać 25 mm szerokości stereobazy. Regułę tę można odwró-cić w celu ustalenia odległości zestawu rejestrującego od obiektu znajdującego się w pierwszym planie. Zatem, zgodnie z „regułą 3%” optymalna odległość zestawu reje-strującego o szerokości stereobazy równej 145 mm wynosi 5,8 m. Ze względu na wy-miary pomieszczenia i panujące w nim warunki, odległość ta nie została zachowana. W rzeczywistości zarejestrowano obraz trójwymiarowy w mniejszej odległości zestawu rejestrującego od pierwszego planu, ale w procesie postprodukcji (przygotowania obra-zu stereoskopowego z wykorzystaniem zarejestrowanej lewej i prawej składowej) zmie-niono rozsunięcie składowych w płaszczyźnie poziomej, co pozwoliło na uzyskanie prawidłowego efektu 3D (poprawnej fuzji). Wspomniana „reguła 3%” ma zastosowa-nie tylko w przypadku tworzenia wizyjnego obrazu stereoskopowego, który w założe-99 niu ma być wyświetlany na niewielkich wyświetlaczach, takich jak monitory kompute-rowe czy ekrany telewizyjne [96] [146]. Należy pamiętać, że w przypadku rejestracji obrazu trójwymiarowego z wykorzy-staniem dwóch kamer bardzo ważna jest kwestia synchronizacji zapisu obrazu i dźwię-ku przez kamery. W przypaddźwię-ku nagrania koncertu skrzypcowo-fortepianowego zasto-sowano jednocześnie dwie proste metody synchronizacji. Po pierwsze, zapis w rach uruchomiono za pomocą pilota. W nagraniu wykorzystano dwie identyczne kame-ry, zatem ich włączenie nastąpiło w tym samym momencie. Ponadto, po każdym włą-czeniu zapisu w kamerach klaśnięto dłońmi. Klaśnięcie jest widoczne w przebiegu cza-sowym sygnału dźwiękowego (ang. waveform) jako charakterystyczny „pik” o wysokiej amplitudzie i krótkim czasie trwania (charakter impulsowy). Dwa strumienie wizyjne lewej i prawej składowej obrazu stereoskopowego można w stosunkowo łatwy sposób z sobą zsynchronizować właśnie na podstawie położenia tego „piku” w ścieżkach dźwiękowych obu strumieni. Podczas rejestracji obrazu trójwymiarowego zadbano o zachowanie identycznych ustawień (na obu kamerach) następujących wielko-ści/parametrów: balans bieli (ang. white balance – WB), wartość przysłony (ang. iris), długość ogniskowej (ang. focal length). Zestaw rejestrujący ustawiono względem sceny w taki sposób, aby każdy z instrumentów zajmował odpowiednią część kadru – skrzypce znajdowały się w lewej części, zaś pianista – w prawej części kadru. Dźwięk zarejestro-wano za pomocą przenośnego rejestratora dźwięku Zoom H4 (2 kanały, częstotliwość próbkowania: 48000 Hz, rozdzielczość bitowa: 16 bitów). Jak wspomniano we Wprowadzeniu, jednym z wątków przeprowadzonych w ra-mach niniejszej rozprawy eksperymentów było zbadanie zjawiska skalowalności wpły-wu ściągającego obrazu na percepcję dźwięku, zgodnie z którym wielkość wyświetlacza, na którym prezentowany jest materiał wizyjny, nie wpływa istotnie na wpływ ściągający obrazu na percepcję dźwięku. W celu przeprowadzania badań skalowalności wybrane próbki testowe były prezentowane badanym w 3 różnych konfiguracjach. Wyjściowy rozmiar klatki obrazu miał wymiar 1280x1024 pikseli. Próbki wizyjne o takim rozmia-rze klatki powstały w wyniku prozmia-rzeskalowania klatki obrazu o rozmiarozmia-rze 720x406 pikseli do tego rozmiaru z zachowaniem oryginalnych proporcji obrazu. Materiał badawczy o takich wymiarach klatki wyświetlano w dwóch różnych ustawieniach stanowiska ba-100 dawczego. W pierwszym ustawieniu stanowisko badawcze było skonfigurowane typo-wo, to znaczy obraz był wyświetlany na ekranie monitora systemu śledzenia wzroku, a badany był oddalony od ekranu o 60 cm. W drugim ustawieniu badany oglądał obraz wyświetlany na ekranie projektora i był oddalony od niego o 285 cm. Dokładniejszą charakterystykę tych dwóch konfiguracji stanowiska badawczego zamieszczono w pod-rozdziale W trzeciej konfiguracji prezentacji materiału badawczego szerokość klat-ki obrazu prezentowanego badanemu była ponad 2,5 razy mniejsza w porównaniu z szerokością klatki w konfiguracji typowej i wynosiła 480 pikseli. Podobnie, jak w przy-padku próbek wizyjno-fonicznych o wyjściowym rozmiarze klatki obrazu równym 1280x1024 pikseli, zastosowano tak zwaną kaszetęs, czyli czarny margines w górnej i dolnej części ekranu (ang. letterbox) oraz odpowiednio szeroki czarny margines po lewej i prawej stronie obszaru wyświetlania właściwego obrazu. Takie rozwiązanie zapewniło poprawną projekcję materiału badawczego zarówno na monitorze systemu Tobii, jak i systemu CO. Warto zaznaczyć, że obraz w próbkach wizyjno-fonicznych, których sze-rokość klatki została pomniejszona 2,5-krotnie w stosunku do klatki wyjściowej przy-gotowano zgodnie z zasadą zmniejszania rozmiaru klatki obrazu z zachowaniem jego zawartości. Współcześnie, dopasowanie zawartości obrazu do wymiarów wyświetlacza, nieza-leżnie czy jest to ekran telewizora, monitora komputerowego czy przenośnego urzą-dzenia multimedialnego, nie stanowi problemu. W przeszłości natomiast był to zna-czący problem. Telewizyjna emisja filmu, który był realizowany z myślą o projekcji w kinie, wymagała specjalnego przygotowania materiału wizyjnego. Opracowana została wówczas technika nazywana w literaturze anglojęzycznej „pan & scan” (pol. – w wol-nym tłumaczeniu – panoramowanie i skanowanie obrazu). Technika „pan & scan” polegała na dopasowaniu obrazu panoramicznego do wyświetlania na ekranie o innych propor-cjach (najczęściej 4:3) poprzez usuwanie bocznych fragmentów obrazu. Często pozo-stawiany był środkowy fragment obrazu, jednak stosowało się również technikę ka-drowania dynamicznego, polegającą na tym, że fragment obrazu poruszał się, podąża-jąc za akcją lub po prostu za istotnym elementem danej sceny [169]. Przykładowe klatki próbek testowych przedstawiono na rys. 101 a) b) Rys. Różne konfiguracje próbki testowej a) szerokość klatki i szerokość obszaru wyświetlania: 1280 pikseli; b) szerokość klatki: 1280 pikseli, szerokość obszaru wyświetlania: 480 pikseli Należy wspomnieć również o zastosowanym kodeku wizyjnym, którym skom-prymowano próbki wizyjno-foniczne, stanowiące materiał badawczy przeprowadzo-nych eksperymentów. Wszystkie próbki zostały skomprymowane kodekiem XviD MPEG-4 w trybie kodowania jednoprzebiegowego (ang. single pass) z ustawieniem pa-rametru „jakość‟ na wartość maksymalną. SŁOWA, KTÓRE RYMUJĄ SIĘ ZE SŁOWEM CIRKARAMA TŁUMACZENIE SŁOWA CIRKARAMA Poznaj tłumaczenie słowa cirkarama na 25 języków dzięki naszemu tłumaczowi wielojęzycznemu. Tłumaczenie słowa cirkarama na inne języki w tej sekcji zostało uzyskane za pomocą automatycznego tłumaczenia statystycznego, gdzie podstawową jednostką tłumaczeniową jest słowo «cirkarama». Tłumacz polski - chiński cirkarama 1,325 mln osób Tłumacz polski - hiszpański cirkarama 570 mln osób Tłumacz polski - angielski cirkarama 510 mln osób Tłumacz polski - hindi cirkarama 380 mln osób Tłumacz polski - arabski cirkarama 280 mln osób Tłumacz polski - rosyjski cirkarama 278 mln osób Tłumacz polski - portugalski cirkarama 270 mln osób Tłumacz polski - bengalski cirkarama 260 mln osób Tłumacz polski - francuski cirkarama 220 mln osób Tłumacz polski - malajski cirkarama 190 mln osób Tłumacz polski - niemiecki cirkarama 180 mln osób Tłumacz polski - japoński cirkarama 130 mln osób Tłumacz polski - koreański cirkarama 85 mln osób Tłumacz polski - jawajski cirkarama 85 mln osób Tłumacz polski - wietnamski cirkarama 80 mln osób Tłumacz polski - tamilski cirkarama 75 mln osób Tłumacz polski - marathi cirkarama 75 mln osób Tłumacz polski - turecki cirkarama 70 mln osób Tłumacz polski - włoski cirkarama 65 mln osób Tłumacz polski - ukraiński cirkarama 40 mln osób Tłumacz polski - rumuński cirkarama 30 mln osób Tłumacz polski - grecki cirkarama 15 mln osób Tłumacz polski - afrikaans cirkarama 14 mln osób Tłumacz polski - szwedzki cirkarama 10 mln osób Tłumacz polski - norweski cirkarama 5 mln osób TRENDY UŻYCIA SŁOWA «CIRKARAMA» Na powyższej mapie ukazano częstotliwość używania słowa «cirkarama» w różnych krajach. KSIĄŻKI POWIĄZANE ZE SŁOWEM «CIRKARAMA» Poznaj użycie słowa cirkarama w następujących pozycjach bibliograficznych Książki powiązane ze słowem cirkarama oraz krótkie ich fragmenty w celu przedstawienia kontekstu użycia w literaturze. 1 Poradnik ortograficzny: ze słowniczkiem wyrazów ... - Strona 252 ... ciotczyny; -ni ciotczysko -skiem; -sk ciotuchna -chnie, -chne; -chen ciotunia -uni, -unie; -uñ cip, cip a. cip, cip! circa ndm (skrót: ca) circarama zob. cirkarama circulus vitiosus Circus Maximus ndm cirkarama -mie, -me drrocumidus -sa, -sie; -sy, ... Stanisław Podobiński, 2001 2 Wielki leksykon szaradzisty - Strona 356 CIRCARAMA, (cirkarama); system ñlmu panorami- cznego oparty na jednoczesnej projekcji z jedenastu tasm fïlmowych na ekran kolisty. CIRKARAMA, (circarama); technika wyiwietlanîa filmu panoramicznego na ekran kolistyjednoczeá- nie z ... Włodzimierz Masłowski, 1995 3 Słownik wiedzy obywatelskiej - Strona 116 Ta odmiana f. szerokoekranowego otrzymała nazwę „cinemiracle" (cirkarama lub krugłorama). Ze względu na duże koszty i trudności w realizacji, cinerama i cinemiracle nie są upowszechnione; jest na świecie tylko kilka kin (Moskwa, Nowy ... 4 Słownik języka polskiego: L-P - Tomy 1-3 - Strona 307 «kura, zwłaszcza młoda, nieduża* cirkarama [wym. c-irkarama] ż IV, CMs. ~mie, blm «jedna z technik filmu panoramicznego oparta na jednoczesnej projekcji obrazu z jedenastu taśm filmowych na kolisty ekran otaczający widownię* ... Mieczysław Szymczak, ‎Hipolit Szkiłądź, ‎Stanisław Bik, 1993 5 Słownik pisowni ła̧cznej i rozdzielnej - Strona 40 ... strawny [9] a. ciezkostrawny ciezkozbrojny cinemascope cinéma-vérité ciné-miracle cinepanoramic cip, cip a. cip, cip! circulus vitiosus Circus Maximus cirkarama concerto grosso concerto grosso con dolore (inf.) con fuoco 40. Edward Polański, ‎Aldona Skudrzyk, 2000 6 Wielki słownik wyrazów obcych PWN - Strona 216 'lachmaniarze' > Circa [wym. e-irka] «okoto, w przyblizeniu, mniej wiecej (skrót: ca)» circarama [wym. c-irkarama] -» cirkarama Circe [wym. c-irce] -> Kirke circulus in definiendo [wym. c-irkulus in definiendo] mrz lub n, blm, ndm \ log. Mirosław Bańko, ‎Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2003 7 Oeuvres complètes - Tom 3 - Strona 535 Au XX' siècle, utilisant la projection cinématographique à 360°, le Circorama américain et le Cirkarama soviétique constituent une adaptation des panoramas. On remarquera qu'Appia continue d'emprunter ses comparaisons aux arts du ... 8 Nowy leksykon PWN - Strona 295 dl. regionu roln.; przemysł spoż., włók., chem.; port i węzeł kol.; uniw. muzułmański. cirkarama [łac. < gr.], jeden z systemów filmu panoramicznego polegający na jednoczesnej projekcji z jedenastu taśm film. na kolisty ekran, ... Barbara Petrozolin-Skowrońska, ‎Andrzej Dyczkowski, 1998 9 Dokumenty i materiały do historii stosunków ... - Strona 520 Byliśmy też na filmach w cirkaramie i cineramie. Teraz jedziemy do Koszęcina. Czeka nas solidna praca, bo już 26 października wyjazd do USA. „Trybuna Ludu", 13 IX 1958, nr 354. 248 1959 wrzesień 14, Warszawa. — Depesza I sekretarza ... Natalia Gąsiorowska-Grabowska, ‎Ivan Aleksandrovich Khrenov, 1987 10 Œuvres complètes: 1906-1921 - Strona 535 Au XX' siècle, utilisant la projection cinématographique à 360°, le Circorama américain et le Cirkarama soviétique constituent une adaptation des panoramas. On remarquera qu'Appia continue d'emprunter ses comparaisons aux arts du ... Adolphe Appia, ‎Marie-Louise Bablet-Hahn, ‎Schweizerische Gesellschaft für Theaterkultur, 1983 W przygotowaniu nr 5-6(25-26) 2017 dostępny po Wydanie aktualne nr 3-4(23-24) 2017 dostępny w pdf, wydanie flash tutaj Wydania archiwalne nr 1-2(21-22) 2017 dostępny w pdf, wydanie flash tutaj nr 1-2(19-20) 2015 dostępny w pdf, wydanie flash tutaj numer 1(18) 2014 dostępny w pdf, wydanie flash tutaj numer 1(17) 2013 dostępny w pdf, wydanie flash tutaj numer 1(16) 2012 dostępny w archiwum numer 1(15) 2011 dostępny w archiwum numer 4(14) 2010 HD dostępny w archiwum numer 3(13) 2010 HD dostępny w archiwum numer 2(12) 2010 dostępny w archiwum numer 1(11) 2010 dostępny w archiwum numer 9(10) 2009 już dostępny w archiwum numer 8(9) 2009 już dostępny w archiwum Wydanie specjalne numer 7(8) 2009 już dostępny w archiwum Numer 6(7) 2009 już dostępny w archiwum Numer 5(6) 2009 już dostępny w archiwum Numer 4(5) 2009 już dostępny w archiwum Numer 3(4) 2009 już dostępny w archiwum Numer 2(3) 2009 już dostępny w archiwum Numer 1(2) 2009 już dostępny w archiwum Numer 0 (1) 2009 – dostępny w archiwum Wybrane archiwalne wpisy i publikacje: • Reset systemu • Bezpłatny CAD 2D standardem? • MoI czyli Moment of Inspiration... modeler 3D • relacja z konferencji „Nowe znaczenie słowa produktywność” Wybrane artykuły z wydań dostępnych w Archiwum: • Ścieżki z Synchronous Technology • Quo vadis CAD 2D? • Astroid vs SpaceNavigator cz. I • AR-CAD freeCAD, czyli... • „Drukowanie” ...nożem? Techniki druku 3D • W oczekiwaniu na następcę: CATIA V5 R20 • „Wielki Brat” i CAD | > | > | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 ... Obserwuj @CADblog_pl Środa, r. Testowania szykiem część kolejna plus krótka informacja na temat Solid Edge ST 3... Oj, dużo się dzieje, zamieszanie z papierową edycją, premiery i zbliżające się premiery, dopinanie kolejnego e-wydania... A tu dodatkowo dobiegające końca okresy testowe zainstalowanych na moim laptopie systemów CAD 2 i 3D. Trzeba było prace przerwać i wrócić do zaczętej kilka tygodni temu zabawy szykiem... Tym razem przyszła pora na Bricscad'a V10, T-Flex'a, Kompas-3D i ZWCAD'a. Podjąłem także próbę wykonania operacji szyku w Project Butterfly, jak na razie – bez powodzenia (czekam na informacje z pierwszej ręki – od Asafa Sagiego, czy taka operacja jest w ogóle możliwa w tym środowisku). W pozostałych systemach jednak dało się ją przeprowadzić, chociaż nie obyło się tutaj bez niespodzianek. Jeszcze tytułem wyjaśnienia: jak na razie testy nadal dotyczą jedynie szyku wykonywanego w szkicu 2D (z jednym małym wyjątkiem), polegającego na skopiowaniu/powieleniu okręgu o średnicy 2 mm w liczbie 10 000. Nad sensem takiej operacji i takiego porównania można podyskutować na forum, liczę także, iż tematu do dyskusji dostarczy przygotowany do kolejnego e-wydania artykuł na temat porównywania możliwości systemów CAD. A niebawem przejdę do szyku otworów, tym razem wykonywanego już w 3D... (...) | więcej | Na marginesie I Chwila prawdy przed telewizorem Posadziłem swoich młodszych przed TV w oczekiwaniu na Dobranoc. Trafiliśmy na końcówkę programu „Jaka to melodia”. Napięcie sięga granic, bo to finał programu. Chwila milczenia, odsłuchane ostatnie takty utworu... – Jezu, to „Lubię Wiosnę” – finalista szczęśliwie zgaduje tytuł piosenki. – Boże, udało się, ...naście tysięcy twoje!” – wykrzykuje prowadzący... I tak oto w laicyzowanym na siłę społeczeństwie z ekranu publicznej telewizji płyną takie słowa. Wbrew drugiemu przykazaniu? Pewnie tak. W momencie szczególnego napięcia? Oczywiście. Natury nie da się oszukać... ms | komentarze na forum | Na marginesie II Z rozmowy z 5-latkiem: – Tato, czy ty lubisz swoją pracę? – Tak, Antosiu, lubię. To w zasadzie taka moja pasja, hobby... – A ja nie lubię twojej pracy... – ??? – ...bo masz za mało czasu, żeby się ze mną bawić. To chyba nie do końca prawda, bo zawsze staram się znaleźć czas dla wszystkich razem i dla każdego z osobna. Ale faktem pozostaje, że gdy będę miał już duuużo czasu, by np. bawić się z moimi dziećmi... one zapewne nie będą chciały już bawić się ze mną. ms | komentarze na forum | Cytat tygodnia „(...) Bazą dla całości była rama obwiedniowa. Jej podłużnice rozszerzały się pomiędzy osiami, w obrębie przestrzeni pasażerskiej. Dodatkowo wzmocniona była pośrodku poprzeczkami układającymi się w kształt litery X. Była sztywna, a producent zapewniał, że jest połączona z nadwoziem w sposób trwały i wykluczający powstawanie jakichkolwiek hałasów. (...)” Michał Kij, „Cesarz Chromu” (Buick Roadmaster), w Automobilista nr 10/2010, s. 75 Piątek, r. Z CAD'em czy bez CAD'a? To trochę jak „z głową, czy bez głowy”. Ale jak się okazuje, można i tak, jak robiło się to kiedyś, kiedy nikomu nawet nie śniło się o komputerowych systemach wspomagania prac inżynierskich. Co nie znaczy, iż jest to rozwiązanie „na dłuższą metę”... Opis budowy prototypu samochodu przy pomocy tradycyjnych technik, ale także przyszłe plany wykorzystania inżynierii odwrotnej (skanerów 3D, technik MCAD 3D etc.) do dalszego rozwoju tego niebanalnego polskiego (!) projektu, znajdą Państwo w najbliższym e-wydaniu Prócz tego materiał dotyczący bolidów formuły pierwszej – tych ostatnich projektowanych już w najnowszych systemach CAD, z wykorzystaniem modułów symulacji i analiz, etc. Kilka słów na temat zapomnianych komputerów i systemów CAD, które podzieliły ich los (pamiętają Państwo Atari ST i Commodore Amiga?), trochę więcej na temat modularnej struktury Solid Edge ST, kolejna część cyklu porównania dwóch manipulatorów 3D, a jako temat numeru... porównywanie możliwości systemów CAD. To porównywanie możliwości przewija się ostatnio dosyć często na różnych forach internetowych, a jako temat – powraca zdumiewająco regularnie. W przypadku dopełnieniem wspomnianego artykułu będzie przygotowywane obecnie wydanie specjalne obejmujące Raport na temat systemów CAD dostępnych w Polsce. Ale, w odróżnieniu od ubiegłorocznej edycji, dostępnej jedynie w postaci elektronicznej, obecna będzie dostępna w postaci papierowej! Szczegóły już wkrótce zarówno tutaj, jak i na Będzie to pierwsze w historii wydanie papierowe. Biorąc pod uwagę światowe tendencje w metodach przekazu informacji, postać papierową zarezerwuję jednak jedynie dla wydań specjalnych ukazujących się nie częściej niż dwa razy w roku. A skoro o wydaniach papierowych mowa, polecam Państwa uwadze dwa ukazujące się w postaci tradycyjnej czasopisma. Pierwszym z nich jest mój ulubiony tytuł „Automobilista”; w najnowszym październikowym wydaniu można znaleźć historię Skody 100, polskich motorynek, amerykańskiego Buicka Roadmastera i wiele innych. Można znaleźć także pierwszą część wspomnienia o Władysławie Paszkowskim, którego miałem szczęście poznać osobiście i z którym współpracowałem na łamach „MotoPasji”. Ech, gdzie te czasy... Drugi to miesięcznik o ugruntowanej pozycji na rynku wydawnictw branżowych i popularyzatorskich, czyli „Murator”. Z najnowszym dostępnym obecnie wydaniem otrzymujemy – za cenę niespełna 10 złotych – pełną wersję ArCADii, a konkretnie – ArCADia-GRAF, czyli profesjonalny program do prostego i intuicyjnego projektowania budynku, jego instalacji i otoczenia w środowisku 3D. Piszę o tym, gdyż niektóre z portali branżowych informowały głośno o dostępności innego rozwiązania: ArCADia-TERMO, czyli programu do kompleksowych obliczeń cieplnych budynku. Może komuś się przyda, mimo iż to jednak trochę inna branża ;)... Pozdrawiam Maciej Stanisławski | komentarze | Na marginesie Wierszyk o kupie Mam nadzieję, że odbiegam od tematu :). Ale żarty na bok. Mój pierworodny w miarę regularnie czyta dwutygodnik dla dzieci pod wdzięcznym tytułem „Świerszczyk”. Tytuł ten pamiętam jeszcze z mojego dzieciństwa. Na pierwszej stronie zazwyczaj publikowany jest tam utwór wierszowany (bo niestety czasem trudno nazwać owe utwory wierszami) związany z tematem przewodnim wydania. Ostatnie poświęcono... sprzątaniu, także w ekoglobalnym rozumieniu. O ile idea wydaje się słuszna, a psie kupy istotnie są irytujące (tak dla właścicieli czworonogów, jak i osób postronnych), o tyle czynienie psiej kupy główną bohaterką wiersza dla dzieci wydaje się delikatnie mówiąc nie na miejscu... „(...) i niebawem, tuż pod słupem, zrobił kupę. A pan udaje, że nie widzi, bo pan się strasznie kupy wstydzi (...) A na chodniku leży kupa (...) I tylko kupa milczy uparcie (...)” Zastanawiam się, czy autor wiersza zapatrzył się w twórczość Gombrowicza i chce dzieci „upupić”, a może raczej: „ukupić”, czy też nie daj Boże wylewający się z ekranu styl prowadzenia polityki powoli zaczyna przenikać nawet do prasy dziecięcej? Bo przecież nad niektórymi forami internetowymi, także tymi poświęconymi tematyce CAD, zaczyna krążyć widmo... jakiegoś kota. To tak a'propos qpy... ms W nocy ze środy na czwartek, 22/ r. | komentarze | Cytat tygodnia „(...) W ciągu zaledwie pięciu miesięcy czterech inżynierów opracowało komputer, którego parametry techniczne daleko przewyższają wszystkie inne w tej klasie cenowej. (...)” Borys Schrade: Amiga kontra Atari ST, „Bajtek" nr 3-4/1986 r. Środa, r. Mania testowania cz. II „W jaki sposób, w jakim celu i czy w ogóle... warto porównywać systemy CAD?” Tak brzmi temat numeru najbliższego e-wydania, będący zarazem fragmentem większego opracowania, które trafi także do edycji papierowej (pierwszy raz w historii publikacji E-wydanie już wkrótce, a na razie powrócimy do niedoskonałej i zdaniem niektórych pozbawionej sensu metody porównywania możliwości systemów CAD. Czyli do zabawy szykiem/wzorem etc... Zanim podejmę watek, mała dygresja: pewna tocząca się na popularnym forum dyskusja na temat porównywania możliwości systemów CAD przypomniała mi wieczny spór użytkowników ośmio i szesnastobitowych komputerów Atari i Commodore, toczony w latach 80. ubiegłego wieku. Temu wspomnieniu zawdzięczam zamieszczony wyżej cytat tygodnia. Ale do rzeczy... Obecny „odcinek” porównania powstał dzięki uprzejmości jednego ze stałych czytelników cytowanego już tutaj „Remika78”. Korzystając ze stacji roboczej o słusznych parametrach (zwłaszcza w konfrontacji ze sprzętem piszącego te słowa), dokonał on zestawienia szybkości wykonywania tego samego zadania w trzech różnych systemach CAD: dwóch darmowych i jednym komercyjnym. Owe darmowe przewijały się już na łamach blogu, ale AutoCAD Mechanical 2011 pojawia się dzięki niemu po raz pierwszy. Zacznijmy od parametrów sprzętu, na którym dokonano testu: Intel Core i7 920 GHz, RAM DDR3 3x2GB 1333MHz CL7 Platinum Triple Channel, płyta główna ASUS P6T De Luxe i grafika NVIDIA Quadro FX 3700. Całość pod kontrolą Windows Vista 64-bit SP2. Parametry przytaczam możliwie dokładnie, bo może podpowiedzą one komuś w jakim kierunku modernizować swój sprzęt (dla mnie stanowią taką wskazówkę). Zadanie... ...polegało na wykonaniu szyku prostokątnego figury płaskiej (kwadrat) 100 x 100 i 100 x 1000 (o ile pierwszy parametr zadania uwzględniałem w swojej I części testów, o tyle II stanowi tutaj pewną nowość). Wyniki testów Remik78 porównaniu poddał AutoCAD'a Mechanicala 2011, DraftSight'a i Solid Edge 2D Drafting. Szyk 10 000 elementów AM2011 wykonał w czasie 3,5 s, DraftSight poradził sobie z zadaniem w czasie o połowę krótszym (!), bo w 1,75 s, natomiast SolidEdge 2D Drafting potrzebował 10,5 sekundy. Podobnie jak w moim porównaniu, także tutaj różnica w szybkości była znaczna, na niekorzyść ostatniego. O przyczynie – za chwilę. Szyk 100 000 elementów przyniósł ciekawsze wyniki. Przede wszystkim – zmiana miejsc! Tutaj najszybszy okazał się AM2011, który potrzebował 30 s. DraftSight uplasował się na kolejnej pozycji z czasem 1'20”, natomiast 2D Drafting potrzebował 8'50”. Przyczyną małej szybkość tego ostatniego jest sposób jego pracy w oparciu o algorytmy przygotowane z myślą o systemach CAD 3D. Solid Edge 2D Drafting, o czym wielokrotnie pisałem na łamach i jest w zasadzie samodzielną, wyodrębnioną częścią Solid Edge ST, jego modułem Draft oferowanym jako darmowe narzędzie CAD 2D. Szyk liniowy, kołowy, jakikolwiek wykonywany jest w nim za pomocą procedur i algorytmów środowiska CAD 3D. Wydaje się zatem zasadne porównywanie go z takimi systemami, ale z drugiej strony – jest on przecież CAD'em 2D i powinien znaleźć się w tej „rodzinie”. Niedobory szybkości potrafi zresztą zrównoważyć na inne sposoby, a powstał przecież z myślą o przygotowaniu użytkowników do migracji ze środowiska 2D do 3D, a nie jako super szybki CAD 2D. Nie zmienia to jednak faktu, iż dobre wyniki DraftSight mogą dawać do myślenia. Tyle jeśli chodzi o moje uwagi/wnioski, ale pozwolę sobie przytoczyć jeszcze spostrzeżenia Remika78. Zachowanie podczas pracy W przypadku AM2011, podczas generowania szyku program nie reagował na polecenia, a pasek wstęgowy z ikonami nie był poprawnie wyświetlany. Po wykonaniu zadania, przy poleceniach Pan i Zoom obraz był płynnie wyświetlany. AutoCAD informuje użytkownika o fakcie, iż ilość elementów wykonywanych szykiem nie może przekroczyć 100 000. Darmowe aplikacje, zarówno DraftSight, jak i SolidEdge 2D Drafting, również nie reagowały na polecenia w trakcie wykonywania zadania. Obraz w DraftSight podczas operacji Pan i Zoom wyświetlany był w miarę płynnie, natomiast w SolidEdge 2D we znaki dawał się już brak płynności. Wnioski Jak wynika z powyższego, żadna z testowanych aplikacji nie wykonywała polecenia szyku „w tle”, umożliwiając tym samym użytkownikowi wykonywanie równolegle innych zadań. Tak na marginesie – jeśli natrafimy podczas testów na aplikację reagującą na inne polecenia podczas wykonywania operacji szyku, będzie to wskazywało na jej przewagę w tym zakresie. Może więc nawet taki prosty i z pozoru pozbawiony sensu (na co komu tyle otworów?) test ma jednak znaczenie praktyczne? Można także wysunąć wniosek, że komercyjny program w tym porównaniu wypadł jednak najlepiej, cyt. za Remik78: „(...) AM2011, za którego trzeba już zapłacić i to dość słono, będzie sobie elegancko radził w firmach, w których wykonuje się skomplikowane projekty techniczne, gdzie ilość obiektów na rysunku można liczyć w tysiącach...” Zachęcam do komentarzy i nadsyłania własnych porównań, a ja udostępnię niedługo wyniki testu przeprowadzonego na moim laptopie dla Kompas-3D, T-Flex i Bricscada. Maciej Stanisławski | komentarze | czytaj także: | testowania część I | testowania część III | Milion otworów w szyku | Brawa dla 2D | Moment of Inspiration | Modularny Solid Edge ST | Solid Edge 2D Drafting tagi: Solid Edge 2D, DraftSight, porównywanie możliwości CAD Cytat tygodnia „(...) Stary gramofon przeszedł do historii, mimo że dziełem sztuki nigdy nie był, a może właśnie dlatego, że był przedmiotem użytkowym, genialnym tworem tej epoki, jaką był schyłek wieku dziewiętnastego. Nie zawsze przedmioty użytkowe zasługują na uwagę. Przeciwnie – czasem są piękniejsze od dzieł sztuki – lecz zawsze służą! Ich główną cechą jest funkcjonalność, po to zostały wykonane. A zatem czas jest ich największym wrogiem. Wypiera je przedmiot, prędzej, lepiej wykonujące te same czynności. (...)” Jan. P. Pruszyński: Stary gramofon stara płyta. KAW, Warszawa 1985 Sobota, r. Można i w garażu :) Zaczęło się „niewinnie”: od pomysłu na portal poświęcony nowoczesnym technologiom. A efektem istnienia portalu jest... nowatorskie rozwiązanie dotyczące odprężania wibracyjnego! Portal Marcina Szeligi, a także wydawane przez niego regularnie e-czasopismo pt.: „Praktyczne Rozwiązania” znany jest zapewne wszystkim stałym czytelnikom W chwili obecnej o panu Marcinie może dowiedzieć się jeszcze więcej osób. Rozwiązanie opracowane za sprawą wspomnianej inicjatywy, jaką jest jego portal i przy jego udziale (na zdjęciu pierwszy z prawej), nabrało rozgłosu, także za pośrednictwem prasy... i to niekoniecznie fachowej. Skąd rozgłos? Otóż dzięki swojemu portalowi Marcin Szeliga spotkał się z Dariuszem Polakiem, mieszkańcem Tarnowskich Gór. Razem dopracowali pomysł stabilizacji naprężeń spawalniczych metodą wibracyjną. I razem pojechali do Krakowa, aby swoim pomysłem zainteresować kogoś z AGH. Udało się, o czym za chwilę. Jak Państwo się zapewne orientujecie, podczas procesu spawania powstają naprężenia – czyli zmieniają się właściwości konstrukcji. Odprężanie pozwala na jej stabilizację, na zminimalizowanie ryzyka deformacji i odkształceń. Można to zrobić metodą termiczną, lub mechaniczną. Samo odprężanie nie jest niczym nowym, ale... w garażu w Radzionkowie, rodzinnej miejscowości Pana Marcina, przeprowadzono udany eksperyment z udziałem dr Tomasza Korbiela (AGH). Innowacyjność testowanej metody polega na sposobie zawibrowywania konstrukcji za pomocą przenośnego urządzenia elektrycznego, pozwalającego na sterowanie drganiami za pośrednictwem odpowiedniego oprogramowania. Niebawem urządzenie zostanie przewiezione do AGH, a tam testom wytrzymałościowym poddane zostaną konstrukcje odprężane przy jego użyciu. Cóż pozostaje powiedzieć – w niejednym garażu następowały przełomowe momenty w dziedzinach techniki i technologii. Z takim „dziedzictwem” wszystko powinno się udać! Powodzenia Marcinie i czekamy na więcej! Maciej Stanisławski to nie jedyna „wirtualna” inicjatywa Marcina Szeligi. Zachęcam także do zapoznania się z Wirtualnym Biurem Konstrukcyjno-Technologicznym ( Źródło: Cytat tygodnia „Co tak naprawdę kryje się pod pojęciem >> nowa wersja programu >kubełek>w chmurze> | > | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 ... Blog monitorowany przez: Punkty artykuły OsobliwościWyświetleniaAktywnyBiernyPopularne nowoczesne modeleBudżetObrońca Hollywood 35Yamaha NS-P150BBK MA-880SŚrednia kategoria cenSamsung HW-N650Film Canton 75Wektor hx premiumWharfedale Movie Star DX-1Jamo 809 HCSWydajność MT-Power wybrać?System akustyczny – niezbędna rzecz do stworzenia pokoju kina domowego. Dziś rynek urządzeń domowych jest różnorodnością rozwiązań muzycznych zdolnych do zaspokojenia życzeń każdego konsumenta. Aby wybrać konstrukcje zewnętrzne, konieczne jest podjęcie decyzji o cechach i funkcjonalności odpowiedniego modelu, W końcu system akustyczny nie jest tylko parą głośników, ale prawdziwa panorama formatu dźwiękowego, umożliwiając osobie z głową zanurzyć się w atmosferze filmu. Wraz z modeli stacjonarnych producenci tworzą przenośne głośniki, które mają również szereg ciekawych funkcji. Osobliwości Domowy system audio lub centrum muzyczne, umożliwia korzystanie z wysokiej jakości muzyki, a także oglądanie filmów z realistycznymi efektami dźwiękowymi. Każdy indywidualny design jest wykonany w wyjątkowej konstrukcji, więc znalezienie modelu, idealnie wpisany w wnętrze pokoju, nie będzie działać. Stacjonarne systemy akustyczne charakteryzują się tylko z dodatniej strony. A indywidualne parametry techniczne można zmienić zgodnie z ich preferencjami. Wrażliwość głośników. W takim przypadku mówimy o wskaźniku ciśnienia dźwięku, które tworzy centrum muzyczne. Aby użyć w domu, wystarczy wybrać model z poziomem czułości w ciągu 90 dB. Można jednak rozważyć opcje i potężniejsze. Zakres częstotliwości. Ta cecha jest główna na całkowitej liście stacjonarnych parametrów audio. Pochodzi z tego, że następuje korytarz częstotliwości dźwięku odtworzonego przez urządzenie. Warto zauważyć, że najlepsze centra muzyczne są produkowane z tak blisko, jak to możliwe dla ludzkiej percepcji z wskaźnikami. Rozumiesz w cechach stacjonarnych, możesz rozważyć ich przenośne analogi. Oczywiście przenośny system audio nie może wykazywać najwyższej klasy wykonania dźwięku. Jednak przy pomocy możesz zorganizować kino formatu dla dzieci. Przyczyny niskiej wydajności są mobilność produktów i charakterystyk operacyjnych. Ale z mobilnym systemem audio można udać się do domku lub wędrówki. Liczba pasów dźwiękowych. Jest to ilość satelitów, czyli głośniki, które będą działać z różnymi częstotliwościami. Najlepsza jest uważana za konfigurację Sprzęt energetyczny. Im wyższy wskaźnik, tym większy objętość będzie maksymalna. Ważne jest jednak, aby wziąć pod uwagę, że limit ten powinien wynosić co najmniej 30% przekroczyć potencjał wzmacniacza. Średnia moc systemu audio przeznaczona do domu wynosi 5. Wyświetlenia Dla większości użytkowników systemy audio są znane centra muzyczne składające się z dwóch głośników bocznych i centralnej części z panelu sterowania. Ale przez ostatnie kilka lat, ten obraz otrzymał interesującą transformację. Systemy audio przestały tworzyć wielkości masywnych i mogą być podłączone do źródła dźwięku przez komunikacji bezprzewodowej. Do tej pory istnieje kilka typów systemów audio, które mają szereg bezspornych korzyści. Aktywny W systemie reprezentowanych modeli istnieje kontrolowany wzmacniacz, który dostosowuje sygnał przesyłany ze źródła do głośników. Sterowanie wzmacniacze umożliwiają zmianę głośności i zmniejszenia ogólnego wskaźnika zasilania, zmniejszając obciążenie głośników. Dzięki bezpośredniemu połączeniu bez elementów pośredniczących, dźwięk wychodzący z głośników jest uzyskiwany czysty i przezroczysty. Niski poziom ogrzewania wewnętrznych części aktywnych struktur umożliwia kilkakrotnie rozszerzenie żywotności żywotność głośników. Pierwsze aktywne modele systemów audio wyposażonych w wielu przełączników i przełączników. I nowoczesne próbki mają kilka ustawień: objętość, tonalność, wysokość częstotliwości i wymiana basów. Wady aktywnych modeli są koniecznością użycia przewodów i możliwości awarii wzmacniacza. Tylko jednostka wzmacniająca przerwa tylko z niewłaściwym działaniem i niewłaściwą opieką. Bierny W obecnie reprezentowanym systemie audio nie ma wbudowanych modułów. Takie modele zasadniczo są konwencjonalnymi kolumnami. Wzmacniacz dla nich jest kupowany oddzielnie, główną rzeczą jest to, że moc głośników pokrywa się z mocą jednostki wzmacniającej. Kula zawodowa stosuje precyzyjnie bierne wzory systemu audio, ponieważ można je umieścić na dużych odległości od siebie, w pełni obejmującego scenę lub uroczysty podium. A wzmacniacz, z którego występuje kontrola, jest umieszczona w bezpiecznym miejscu, a w dowolnym momencie DJ może dokonać niezbędnego ustawienia. Ale najważniejszą rzeczą jest to, że jeśli jedna lub kilka kolumn nie powiedzie się, jednostka wzmacniająca nie będzie cierpieć. Ponadto muzyczne systemy audio są oddzielone typem instalacji, formy i liczby kanałów. Na przykład, do pracy w domu, ośrodek muzyczny jest wybrany z uwzględnieniem wolnego obszaru. Tak więc dla pokoju standardowego modele lub wzrośnie. Pierwsza cyfra wskazuje liczbę głośników, druga wskazuje subwoofer o niskiej częstotliwości. Systemy akustyczne różnią się również typem lokalizacji: modele na świeżym powietrzu; projekty stojaków; Modele sufitowe; satelity; Soundbars. Popularne nowoczesne modele Dla każdego modelu głośników konsumenci są przedstawiani przez szereg wymagań: Reprodukcja sygnału audio musi mieć doskonałe właściwości czułości; Wysoka moc pozwala na utrzymanie dźwięku na niezbędnym poziomie osoby; Właściwy układ elementów konstrukcyjnych powinien tworzyć panoramiczny dźwięk. Budżet Dość często konsument dokonuje wyboru na rzecz niedrogich systemów audio. Jednak nie wszystkie z nich mogą pochwalić się doskonałymi cechami. I zrozumieć, w jakim kierunku warto oglądać, jest zaproponowany, aby zapoznać się z kilkoma modeli budżetowych z doskonałym potencjałem. Obrońca Hollywood 35 Charakterystyczna cecha tego systemu audio polega na obecności regulatora głośności dla każdej części projektu. Zainstalować prezentowane centrum muzyczne korzystnie w pomieszczeniach o maksymalnej powierzchni 25 kV. M. Ciało produktu ma drewnianą podstawę, na której znajduje się ekran magnetyczny. Dzięki takiej funkcji na ekranie telewizora z wielu stałych głośników, zniekształcenie nie powstanie. W urządzeniu znajdują się kabel, panel sterowania i subwoofer. Według właścicieli tej techniki możliwe jest umieszczenie oddzielnie stojących głośników w całym pokoju. Okazuje się, aby stworzyć panoramiczny efekt dźwiękowy. Yamaha NS-P150 Projekt tego modelu składa się z centralnej dynamiki i dwóch głośników bocznych. Ciało produktu wykonany jest z MDF, którego powierzchnia ma wykończenie pod drzewem czerwonym lub żelaznym. Przedstawiony projekt jest łatwo umieszczony na półce pod telewizorem lub na ścianie. Do montażu na ścianie zawierały specjalne elementy złączne. Według większości użytkowników jest to model, który pomyślnie łączy doskonałą jakość i niski koszt. BBK MA-880S Niedrogi system akustyczny mający wiele przydatnych funkcji. Unikalna konstrukcja pozwala projektowi pasować do dowolnego wnętrza pokoju. Model ten składa się z 5 części: 2 przednie, 2 tylnej i 1 centralnej kolumny. Całkowita moc urządzenia wynosi 150 W. I to wystarczy, aby zorganizować salon w kinie domu. Ponadto w projekcie tego modelu znajduje się wyjście karty pamięci, dzięki czemu każdy może cieszyć się wysokiej jakości dźwiękiem ulubionych utworów. Średnia kategoria cen W średniego segmencie cenowej istnieje znacznie więcej interesujących modeli, a nie w składzie struktur budżetowych. Ale tutaj konieczne jest zrozumienie, który model będzie najbardziej odpowiednimi wymaganiami konsumentów. Samsung HW-N650 Model ten oferuje wysokiej jakości transmisję dźwięku, z których otrzymał wysoką ocenę konsumentów. Sam projekt nie ma wyjątkowej konstrukcji. Skromne piękno wygląda dyskretnie i nadal podkreśla status domu. Zestaw tego modelu składa się z 5 kolumn, których całkowita pojemność wynosi 360 W. I to jest wystarczająco dość, aby dźwięk rozprzestrzenił się nie tylko na pokoju, ale także w całym mieszkaniu. Film Canton 75 Kompaktowy zestaw składający się z 5 kolumn, których zasilanie całkowitą osiąga 600 W. Ten wskaźnik jest wystarczająco dość, aby pokryć rozmiary małego domu. Przedstawiony system akustyczny jest całkowicie zgodny z koncepcją „niemieckiej jakości”. Jednak pomimo masy pozytywnych informacji zwrotnych, kilka osób wskazało, że na niektórych potężnych scenach urządzenie nie daje wystarczającej ilości basu. Jednak rozwiązywanie problemów jest jednak wybór indywidualnych ustawień, gdzie będzie w stanie dostosować punkty i inne wskaźniki do wymaganego poziomu. Wektor hx System akustyczny ma wiele ciekawych możliwości. Maksymalny zrównoważony dźwięk, szczegółowa alokacja każdej notatki jest zmuszona zanurzyć się z głowami w widoku ciekawego filmu lub koncertu. Z punktu widzenia wyglądu kolumny ma ścisłą i stałą formę. Jednak powlekanie powierzchni pozostawia wiele do życzenia. Częste plony dłoni doprowadzą do napromieniowania zewnętrznego filmu. Wszystkie złącza projektowe mają złocony odcień, który wygląda bardzo przedstawienne i chwytliwe. Jedyną wadą jest połączenie za pomocą przewodów. Klasa premium W przeciwieństwie do modeli budżetowych i projektów średniego segmentu cen, produkty premium wyróżniają się wysokim potencjałem i odpowiednim kosztem. Wharfedale Movie Star DX-1 Idealne rozwiązanie do tworzenia kina domowego. Pomimo kompaktowych rozmiarów, efekt panoramicznego dźwięku powoduje, że osoba może zanurzyć się z głową na działce filmu, a nawet stać się jego członkiem. Stylowy design w kolorze białym pozwala strukturę muzyczną stać się integralną częścią każdego wnętrza. Chociaż dla miłośników ciemnych tonów model jest produkowany w czarnej palecie. Uczestnicy uroczystości twierdzą, że ten model kolumn pozwala im wygrywać na bitwach zdalnych online. Ale podczas słuchania muzyki na dużym objętości, niestety istnieją małe zakłócenia. Jamo 809 HCS Projekt systemu audio charakteryzuje się dużymi rozmiarami frontal kolumn. Całkowita moc pięciu części urządzenia wynosi 420 W. Model jest idealny do eksploatacji 50 metrów kwadratowych. M. Projektowanie systemu akustycznego obsługuje Dolby Atmos, dzięki czemu możliwe jest połączenie oddzielnych terminali promujących tworzenie dodatkowej rzeczywistości. Podczas przesyłania plików muzycznych z źródła dźwięk nie jest zniekształcony, nawet wręcz przeciwnie, okazuje się wypełnionym, soczystym. Jedyną wadą jest brak subwoofera, bez którego niemożliwe jest przekazywanie dużej liczby basów. Wydajność MT-Power Od pierwszego wyglądu ten model systemu głośników otrzymał publiczne rozpoznawanie. I wszystkie dzięki wysokiej jakości panoramicznym dźwięku i łatwości obsługi. Zestaw kolumn w całkowitej objętości zapewnia 1190 W mocy, tak że reprezentowany system muzyczny może być bezpiecznie stosowany w celach zawodowych. Minimalny obszar roboczy dla tego projektu wynosi 50 kV. M. Rigor, skromność i jednocześnie design suszenia pozwala projektowi pomyślnie dopasować do dowolnego wnętrza pokoju. Wybierz centrum muzyczne dla domu jest trudne, ale nadal możliwe. Najważniejsze jest zrozumienie, jakie cechy powinny mieć projekt multimedialny i zdecydować o najbardziej akceptowalnym sposobie łączenia. Moc – bardzo ważne kryterium wyboru odpowiedniego modelu. Dość często producenci wskazują pakiety ich produktów numer 1000 W. Jest jednak natychmiast jasne, że takie urządzenie jest odpowiednie dla sfery zawodowej. Dla kina domowego optymalny, model o pojemności 150 W. Jakość głośników nigdy nie tworzą plastiku. Ten materiał zasadniczo nie nadaje się do tworzenia systemów akustycznych. I jest oczywiste: Podczas odtwarzania muzyki szybkiej, nawet mocno lutowane plastikowe szwy ze stałej wibracji będą osłabić i pęknie w jeden drobny moment. Dobre modele centrów muzycznych mają drewnianą fundament lub MDF. Nowoczesne systemy akustyczne są łatwo odtwarzane przez audio dowolne formaty. Przesyłuje to doskonały dźwięk z kasetami, dyskami i napędami flashowymi. Większość centrów muzycznych jest wyposażona w bezprzewodowe połączenie z Bluetooth lub Wi-Fi. Wybór systemu akustycznego, musisz wyjaśnić z góry, które formaty plików są postrzegane, a które – nie. Większość modeli jest wyposażona w zdalnego sterowania panelu, z którym można regulować kolumny zgodnie z własnymi preferencjami, a także zwiększyć lub zmniejszyć głośność odtwarzania. Jako dodatkowe funkcje systemu audio wyposażone w lekki sprzęt muzyczny, ustawienia dźwięku korektora, karaoke. W niektórych modelach znajduje się złącze do podłączenia gitary elektrycznej. Niektóre struktury mają dysk twardy, na którym można przechowywać pliki muzyczne. O tym, jak wybrać domową akustykę, patrz dalej.

jeden z systemow filmu panoramicznego